Jouw hand
Stil zittend vraag ik me af
wat jij jezelf nou hebt aangedaan
was je zo wanhopig, miste je een doel?
waarom deze straf aan jezelf geven?
zinloze praatjes verwoorden mijn gedachten
maar jij zult ze nooit kunnen horen
omdat ze zonder doel zijn ontstaan
Engelen roep ik aan
en smeek ze je te vergeven
maar zo kan het niet meer verder
zo heeft niemand meer een leven
Niets kan ik nog doen
behalve naast jou blijven zitten
blijven hopen dat het goed komt
tranen biggelen over mijn wangen
en druppen van mijn kin op schoot
nee, je gaat toch niet van mij heen?
maar ik weet het, de kans is groot
En als de tijd verstrijkt
is het jouw levenloze hand,
die uit de mijne glijdt
Reacties op dit gedicht
| Fortune: | Zondag, maart 27, 2005 21:11 |
| arme schat tog.. Wat een zielig gedicht.. Het einde raakt mij, doordat het gedicht zo goed is opgebouwd.. Sterkte meis.. liefs, Samantha |
|
| beertjj: | Zondag, maart 27, 2005 14:25 |
| weet je, ik hen er nu ook zoveel last van van dat ik zelfmoord wil plegen...maar als ik zoin jou gedicht hoor hoeveel pijn het iemand kan geven... | |
| Peter van der Linden: | Zondag, maart 27, 2005 14:24 |
| Een prachtig gedicht Yara. Alleen zo droevig, helaas. Fijne paasdagen. Liefs, Peter. |
|
| sunset: | Zondag, maart 27, 2005 13:00 |
| Rakend verwoord. Chappeau. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *meisje16* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||