gebroken
Kapot, gesloopt en leeg,
ben ik op zoek naar liefde,
naar liefde die ik ooit van je kreeg,
Dat we gedeeld hadden,
gebroken, stuk en vol met pijn,
smeek ik je om weer terug te komen,
en weer voor altijd bij me te zijn,
maar je bent doof voor mijn woorden,
verward, bang voor wat er zal komen,
lef ik voort, eenzaam en alleen,
ik kan alleen nog mooie dingen dromen,
en hopen dat het goed komt tussen ons,
moegestreden, krom en uitgeput,
pak ik een scherp mes, bloed stroomt uit mijn ader,
ik sluit mijn ogen, zak verder in een diepe put,
Nu zal ik je nooit meer weerzien...
Reacties op dit gedicht
| (~+Schaduw-Meisje+~): | Maandag, maart 28, 2005 20:25 |
| sterkte amanda... ik ben het met haikes eens, het is die jongen niet waard dat je zelfmoord pleegt maar wel mooi geschreven Liefs Shadow Girl |
|
| brinkieloontje: | Maandag, maart 28, 2005 11:38 |
| Mooi geschreven hoor meis.. kus |
|
| halkes: | Zondag, maart 27, 2005 16:48 |
| mooi.. maar laat je niet kennen dat is die jongen niet waard dat je zelfmoord pleegt echt niet!! kus naomi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Amanda Christina | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||