niet dezelfde, niks hetzelfde
Niet dezelfde, niks hetzelfde
Alsof er niets veranderd is,
Alsof ons leven stil stond.
Alsof wij niet meer doorleefden,
Met jouw weg, ook onz’ ondergrond.
Maar dat viel tegen,
Viel je zwaar.
Wij gingen door, leefden door,
Hopend, leunend op elkaar.
Er was natuurlijk die grote leegte,
Er was natuurlijk het gemis.
Maar pas later kwam het besef,
De woede en de ergernis.
Toen kwam je terug,
Alsof er niets gebeurd was.
Wij bleven vriendelijk, nonchalant,
Maar dit van de familie…
Is enkel het karkas.
Reacties op dit gedicht
| into: | Maandag, maart 28, 2005 00:05 |
| mooi | |
| Visje: | Zondag, maart 27, 2005 19:55 |
| heel erg mooi geschreven, zit veel emotie in.. ook al staat die emotie niet letterlijk op papier.. heel erg goed neergezet liefs Visje |
|
| purgatory: | Zondag, maart 27, 2005 19:38 |
| mooi geschreve, ech knap gedaan joh | |
| moongirl: | Zondag, maart 27, 2005 16:11 |
| mooi gedicht kan nie anders omwoorden!~ | |
| -Black-Tears-: | Zondag, maart 27, 2005 14:39 |
| Hm... Moeilijk en bijna onbegrijpbaar, maar toch heel duidelijk en herkenbaar... Egt heel knap geschreven! xxx |
|
| black cat: | Zondag, maart 27, 2005 13:25 |
| mooi verwoord, liefs, diewy (reactie verkeerd gelezen. kan gebeuren) |
|
