Naamloze nachtmerrie
Naamloze nachtmerrie.
We zij voor eeuwig verenigd.
Het onvermijdelijke pijn heeft zich aan mij voltrokken.
Jij mijn schaduw.
Jij mijn ontwistbare beeld in de nachten.
Jij bent het zonlicht dat mijn zinnen verwarmt.
Jij bent het centrum van mijn leven.
Jij bent mijn maanlicht dat geen identiteit heeft.
De avond is gevallen, maar diep in mij gloeit een vreemd besneeuwd blauwachtige glinster vol lijd!!
We zij voor eeuwig verenigd.
Het onvermijdelijke pijn heeft zich aan mij voltrokken.
Jij mijn schaduw.
Jij mijn ontwistbare beeld in de nachten.
Jij bent het zonlicht dat mijn zinnen verwarmt.
Jij bent het centrum van mijn leven.
Jij bent mijn maanlicht dat geen identiteit heeft.
De avond is gevallen, maar diep in mij gloeit een vreemd besneeuwd blauwachtige glinster vol lijd!!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: meiklokje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||