Brandend verlangen naar warmte.
Machteloos, stille woorden
ontsnappen aan mijn lippen
een verlangen naar gisteren
omdat vandaag alles anders is
Ik tel de uren zonder jou
en de tijd lijkt een afstand te scheppen
zo onbereikbaar ver als je nu bent
- de tijd gaat te snel
Gedachten blijven radeloos
dalen neer in m’n angstig hart
een verlangen naar jouw warmte
omdat alles nu zo kil en koud is
Ook jij kunt mijn strijd niet vatten
het zo graag willen en telkens falen
en toch ben jij de enige, de enige
met wie ik het wil delen
Kwetsbaar zijn
mezelf, zo klein
met jouw armen
om op te warmen
Troost me met je woorden
of slechts met je stille aanwezigheid
laat me toch zien, horen, voelen
dat het allemaal slechts tijd is
en dus geen afscheid.
Reacties op dit gedicht
| Fri..: | Zondag, maart 27, 2005 21:46 |
| *mondje valt open* Geweldig mooi! Ik zou je willen troosten met woorden die ik niet heb met een stille aanwezigheid maar soms voel ik me zo machteloos omdat jouw wereld niet de mijne is en ik voel soms zo diep jouw eenzaamheid door jouw gedichten heen :$ Kusje. |
|
| Dindy: | Zondag, maart 27, 2005 21:28 |
| Pr8ig verwoord.....enorm mooi en ook zo verdrietig Sterkte Kus Dindy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sugared_Placebo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||