Het mes..
Ik zie je al liggen,
glinsterend in het licht.
Jou pakken,
voelt haast als een plicht.
Ik wil het niet,
maar mijn gevoel wint van mijn verstand.
Langzaam pak ik je beet,
en voor ik het weet heb ik je in mijn hand.
Stoppen kan ik niet meer,
'krassen!' hoor ik in mijn hoofd.
En daar ga ik weer,
mezelf verminken, compleet verdoofd.....
Reacties op dit gedicht
| Miss..: | Zondag, mei 15, 2005 12:47 |
| Hee Meid.. Je weet het vast zelf wel .. Snijden is niet te goede.. Oplossing.. Probeer te stoppen.. Kop Op Ik ben er wel voor je!! Liefs Femke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: DarkDreamer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||