Een hart van steen

Een hart van steen
Waarom is die grote wereld zo gemeen
Mijn gevoelens verlaten mijn lichaam
Mijn moeder vergat mijn naam

Waar gaat iedereen heen
En waarom laten ze me alleen
Langzaam merk ik dat het zo niet verder kan
Ik begrijp niet waarom ik mijn gevoelens verban

De dingen van toen die ik zo goed verborgen had
Dringen langzaam tot me door
Mijn moeder die mij vergat
Carlos die ik als Michiel verloor

Dingen waarvan een mens niet gelukkig wordt
Zijn het moeilijkst te verwerken
Niemand zal het merken
Dat dit mijn einde wordt

Samen voorzichtig het beste ervan proberen te maken
En in elkaars vertrouwen te raken
Elkander in vertrouwen benoemen
Zeg maar hoe we haar zullen noemen