Weet je...
soms heb ik echt genoeg van je!
met je o zo lieve lach
je honingzoete woordjes
en je uitstraling,
ééntje van
Ik ben hier de baas,
niemand doet mij iets!
Buig en kniel voor mi!
Je bent zo hooghartig,
denkt dat je alles weet!
Soms...
Soms krijg ik zoveel zin
om die uitstraling van je
genadeloos de grond in te boren.
te vermorzelen en te breken.
maar...
dat lukt me toch nooit
want, net zoals je zegt
Ik ben klein, en jij bent groot
Ik zou wel willen
maar lukken zou het niet.
Die soms?
Die komt steeds vaker terug
en verandert
in altijd en eeuwig!
Mar voelen zul je,
niet met daden,maar met woorden.
Ik schrijf je één brief
waarin ik zeg
hoe hard ik je haat
en je liefelijk gedoe verfoei
en hoe ik met je foto
vogeltjepik speel
en ik zal het je vergeven
maar jouw excuses komen nooit of te laat
want tegen dat je dit leest
is het te laat.
ik heb het bankje weggeschoven
en het koord staat nu gespannen.