tot nooit meer
Een zwarte vlek van herinnering
zal je later voor mj zijn.
Een duister iemand die niemand zal kennen,
omdat ik je zonder licht zal laten leven.
Een schaduw die ik achterlaat
in mijn verleden.
En niet opneem in mijn levenslijn.
Ik zal je m'n haat laten lijden,
in het uiterste hoekje van m'n hart.
En nooit,nooit
zal ik toestaan dat je in m'n dromen
opnieuw biinensluipt.
Blijf waar je bent!
Ik ga verder zonder jou!
zal je later voor mj zijn.
Een duister iemand die niemand zal kennen,
omdat ik je zonder licht zal laten leven.
Een schaduw die ik achterlaat
in mijn verleden.
En niet opneem in mijn levenslijn.
Ik zal je m'n haat laten lijden,
in het uiterste hoekje van m'n hart.
En nooit,nooit
zal ik toestaan dat je in m'n dromen
opnieuw biinensluipt.
Blijf waar je bent!
Ik ga verder zonder jou!
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Dinsdag, maart 29, 2005 22:15 |
| goed zo! zonder licht sterft t vanzelf af! besteedt er je energie niet langer aan, haat is alleen maar slecht voor jou want die ander heeft er geen last van! xxx | |
| Vervelende meid: | Dinsdag, maart 29, 2005 16:17 |
| ZOW!!!! Heel mooi! |
|
