RET
RET
De avond zwijgt in onmacht
vernietigende stilte
oneindig in de wacht
vermomd in hete kilte
In mijn guerillaoorlog
geen smet op haar blazoen
ik fluister zwarte woorden
doorspekt met vals fatsoen
Perpetuum immobile
gewitter in het Oberland
Houdini heeft zijn tijd gehad
hij waart zich reeds van kant
Als paleontologen zich
verkneuklen op die ene kans
en bliksem licht toch niet voor eeuwig
ik zou nooit meer dansen?
Dan tegen beter weten in
gelijk de zalm ook zegenviert
zwoeg ik mijn raft tegen haar zin
en dat het tij eens keert.
Over dit gedicht
| Auteur: Ertju | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||