Aan jouw graf
Een groot brok steen
vertelt dat jij hier ligt
onder de koude kille grond
door ouderdom gezwicht
onder het eentonig luiden
van klokken in de hoge toren
is het zachte merelgezang
bijna niet meer te horen
Ik zou net als jou willen sterven
misschien wel een keer of zeven
om daarna in gedachten van familie
rustig verder te kunnen leven
zachtjes ween ik verzonken in verdriet
net als jij deed om vrije vonken,
je vader, en een jong kind
die in het licht van puur geluk zonken
de Dood sluipt kamers binnen,
hij gaat huis noch deur voorbij
je bent gestorven, maar niet dood
want je leeft altijd voort in mij
sergev2005: | Donderdag, maart 31, 2005 01:24 |
Mooi gedichtje, met veel gevoel verwoord, al beweer ik, zonder u te willen flateren, dat je een zeer groot potentieel aan dichttalent hebt. Mag ik, een tip geven ? Gebruik eens een iets doordachtere beeldspraak: vb de laatste strofe: de dood sluipt de kamers binnen (ok...) maar voeg er aan toe : in de kamers van je hart ofzo... Dikke kus, Yara, en dank voor je vele lieve reacties. Daaaag, Serge |
|
ike: | Woensdag, maart 30, 2005 21:08 |
wauw! echt schitterend geschreven liefs ike |
|
Rani: | Woensdag, maart 30, 2005 20:57 |
heel mooi.. mooie laatste strofe ! Love, R. |
|
~bengel~: | Woensdag, maart 30, 2005 19:50 |
ik geef bij de meeste gedcihten geen commentaar jureren is al werk genoeg :P maar mijn complimenten zeer mooi gedicht! groet bengel |
|
Lia : | Woensdag, maart 30, 2005 19:33 |
ik vind het niet gek dat je boven mij staat hahaha.. liefs, Lia |
|
LizDichter: | Woensdag, maart 30, 2005 19:23 |
Iedereen leeft voort in elkaars herinneringen en dromen Mooi gedaan weer =) Succes |
|
Auteur: *meisje16* | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 30 maart 2005 | ||
Thema's: |