(G.S.) - Verloren tijd
VERLOREN TIJD
Ik sprak, maar geen mens die luisterde
ook al schreeuwde ik tegen de aarde,
licht was vertrouwen kwijt
mijn stem zweeg alle talen
Verdriet stond stil
en nooit meer was ik nog mezelf,
mijn weg totaal verloren
het was dolen in bittere wind
Ik dacht, dit leven neemt gewoon een einde
mijn toekomst is mijn eigen graf,
doch horizon boog hemel open
verloren tijd bestaat niet meer
Het huis waar ik al eeuwen woon
ik klop er aan en roep mijn naam,
spreken doe ik nu met duidelijke stem
en deuren gaan weer open
gedichtenstrijd
30.03.05
Reacties op dit gedicht
| Raira (Ria): | Woensdag, maart 30, 2005 23:03 |
| prachtig hoorvooral de eerste twee zinnen van de laatste strofe spreken me heel erg aan liefs knuff Raira |
|
| Renate-td-: | Woensdag, maart 30, 2005 22:28 |
| wauw.. mooi en diepgaand gedicht.. Liefs Renate |
|
| The King Cobra: | Woensdag, maart 30, 2005 21:35 |
| mooi gedicht echt wel .... |
|
| Will Hanssen: | Woensdag, maart 30, 2005 21:30 |
| Bedankt! mooi gedicht trouwens.. Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Innerchild |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||