Visserslatijn.
Visserslatijn
Eens voer ik wel op een vissersvlet
de mosselen schoten bij ons door de mazen van het net
zo mag men dan de mossel in Holland bezingen
wij visten slechts op echte vis en wel op haringen.
De mossel was voor ons een minderwaardig iets
die werd in het Zeeuwse gevangen
door een boertje met een netje achter aan zijn fiets
voor een echte visserman telden grotere belangen.
Die schelp met zijn snotterige waar
daar kijkt de echte visserman niet naar
een visserman in hart en nieren
zal nooit een mosselfeestje vieren.
Een echte visserman houd van zeebanket
maar O wee als je hem mosselen op tafel zet
dan roept hij grommend met een onderdrukte lach
"ik houd niet van schelpen geef mij maar vlaggetjesdag.
Wij bevaren dan weer die mooie Noordzee
en bij thuiskomst brengen wij Hollandsennieuwe mee
een vis waar iedereen wel pap van lust
de trek daar naar wordt nooit geblust."
DdJ.
Reacties op dit gedicht
| pramodah: | Donderdag, maart 31, 2005 09:58 |
| de maatjes komme deran ;) | |
| H.J.: | Donderdag, maart 31, 2005 02:23 |
| Mag het ook een gebakken vissie zijn Dolf. Heb het niet zo op haring. ja in tomatensaus op mn brood maar nieuwe haring brrrr. grinn H.J. doe maar een scholletje. |
|
| The King Cobra: | Donderdag, maart 31, 2005 00:30 |
| prachtig... beeldend verwoord.. Zag het helemaal voor mij... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dolf de Jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||