laat me
wis de beelden uit mijn hoofd
te vroeg van mijn onschuld beroofd
opgesloten in het web van de tijd
ben ik dan echt de enige die lijd
gevangen in de wereld van toen
in het heden kan ik niets doen
vastgeketend in de donkere nacht
huil ik heel zacht
ik wil niet dat iemand weet
wat het geheim is dat ik nooit vergeet
kijk me niet in de ogen aan
je kunt veel beter weggaan
ik wil niet dat je mijn pijn ziet
daarom heb ik veel te veel verdriet
laat me in het duister leven
zonder er verder om te geven
x
Reacties op dit gedicht
| Rani: | Donderdag, maart 31, 2005 12:40 |
| Herkenbaar..zucht Moeilijk he, om je te openbaren? En toch probeer ik het nu voorzichtig..stapje voor stapje.. Misschien moet je dat ook proberen, het lucht op. Koppie op he? Love, R. |
|
| Vervelende meid: | Donderdag, maart 31, 2005 11:11 |
| ja maar..das ook niet goed! | |
Over dit gedicht
| Auteur: the-riddle | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||