Natuurlijke belofte van passie

Natuurlijke belofte van passie

Vanmorgen zag ik je knop
Wittig paars scheen er al lichtjes doorheen
Te druk met dagelijkse bezigheden
Vergat ik je voor een uur
De zon was je aan het voeden
Ik naar buiten, armen vol wasgoed
Knijpers in mijn mond
Met mijn rug naar je toe
Gefluister, stem in mijn hoofd
Heeee jij daar, drukkig mens
Je bent me vergeten
Ik draai me om, en zie in een zee van groen
Dat je al half ontloken bent
Je belofte van schoonheid
Voor de helft vervuld
Ontzag...
Ik laat mijn armen zakken
Mijn wasgoed liggen
Ga zitten op de warme stenen
Geen zin een stoel te pakken
In een tijdsbestek van 10 minuten
Zie ik je langzaam ontvouwen
Tot een bloem van bijna onaardse schoonheid
En ik besef ineens
Dat juist dit, het intense genieten
Van de machtige natuur
De reden is, dat ik leef
Opgefrist, bijgetankt, sta ik op
Verder met de was ophangen
Lichter en vrolijker
In mijn gedachten kus ik je
Dankjewel
Passiebloem van belofte

Geschreven door

Brenda

Reacties op dit gedicht

Brenda vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

pramodah:	Dinsdag, september 04, 2001 19:40
als ik naarbuiten kijk weg van mijn pc zie ik ze ook het lijken wel starende lieve ogen die al mijn bewegingen volgen............ liefs pramodah

Pramata:	Zaterdag, augustus 11, 2001 18:15
Prachtig...........

dikkertjedap:	Zaterdag, augustus 11, 2001 16:00
Een prachtig bloemengedicht Sheen! Zie je, daarvoor en daarvoor al alleen... Iemand die kan genieten van zoveel schoonheid past nog steeds en immer in deze tijd... liefs, dd.

Over dit gedicht

Auteur: Brenda
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 11 augustus 2001
Thema's: [IK] [Houden van] [Geluk]