ALWEER
ALWEER
Ik heb je
weer verwond.
Ik kon je
niet doorgronden.
Jouw schermen
waren niet intact.
Jij had vertrouwen
in ons pact.
Agressieloos
ving jij
de houwen op
die jouw persoonlijkheid
bekrasten.
Intiemer was,
de aanval, die
jouw privacy
aantastte.
Ook dat,
pareerde jij gelaten.
Bezeerd,
geholpen door de tijd,
kon jij het slagveld
snel verlaten.
Onthutst,
in innerlijke strijd,
verviel ik snel tot spijt.
Als ruwe
onbewerkte grond,
geladen
met de spanningen
van eeuwen,
verslinden wij elkaar
met huid en haar.
Natuur - cultuur,
in de context
van het heden.
Ik heb je
weer verwond.
Ik kon je
niet doorgronden.
Jouw schermen
waren niet intact.
Jij had vertrouwen
in ons pact.
Agressieloos
ving jij
de houwen op
die jouw persoonlijkheid
bekrasten.
Intiemer was,
de aanval, die
jouw privacy
aantastte.
Ook dat,
pareerde jij gelaten.
Bezeerd,
geholpen door de tijd,
kon jij het slagveld
snel verlaten.
Onthutst,
in innerlijke strijd,
verviel ik snel tot spijt.
Als ruwe
onbewerkte grond,
geladen
met de spanningen
van eeuwen,
verslinden wij elkaar
met huid en haar.
Natuur - cultuur,
in de context
van het heden.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||