Een glazen kooi
De wereld is veranderd,
Hij was altijd zo mooi,
Maar nu is alles anders,
Ik bevind me in een glazen kooi.
Trieste gevoelend klimmen hogerop,
Een donkere kamer,
is hetgeen waar ik me in verstop.
Ik wil niks horen,
Stilte is alles wat ik wil,
Mijn tranen zijn bevroren,
Ik heb zo lang al liggen huilen...
Wanneer houd het op?
En veranderd de wereld naar zijn oude ik?
Mag ik mijn kamer uit.
Mijn tranen drogen.
Hij was altijd zo mooi,
Maar nu is alles anders,
Ik bevind me in een glazen kooi.
Trieste gevoelend klimmen hogerop,
Een donkere kamer,
is hetgeen waar ik me in verstop.
Ik wil niks horen,
Stilte is alles wat ik wil,
Mijn tranen zijn bevroren,
Ik heb zo lang al liggen huilen...
Wanneer houd het op?
En veranderd de wereld naar zijn oude ik?
Mag ik mijn kamer uit.
Mijn tranen drogen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: »Sanne« | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2005 | ||
| Thema's: | ||