Dure reis
Wij maakten onze wandeltocht
onze maandelijkse reis
we liepen langs de bloemen
en langs bergschotsen van ijs
Ik glimlachte je toe
met mijn allermooiste lach
en je stralend blauwe ogen
was het laatste wat ik zag
Want je voeten gleden weg
glipten weg van natte stenen
en voordat ik het wist
was je ineens verdwenen
Ik probeerde je te grijpen
maar ik pakte slechts de lucht
en voordat ik het doorhad
was ik al weggevlucht
Huilend bereikte ik het eind
en betaalde toch mijn prijs
ookal was het gratis
dit was toch een dure reis
( uitdaging me )
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: LizDichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: kitty23 | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2005 | ||
| Thema's: | ||