De Ziekte van Parkinson
de doodstrijd van de heilige vader
maken pijnlijke herinneringen in mij los
het zien van zijn gelaat
doet mij vijf jaar teruggaan in de tijd
ik zit naast je op jouw kamertje in het rustoord
ik hou jouw hand in de mijne
ik strijk heel even over jouw haar
ik buig mijn hoofd om je te kunnen verstaan
een fluisterende stem, enkele zwakke woorden
ik versta je niet
ik maak je lippen vochtig, een klein slokje water
pas op dat jij je niet verslikt
alle spieren verstard
ik zie een masker in plaats van jouw gezicht
ik herken je niet meer
geen plaats voor een enkele emotie
enorme pijn in jouw hart
alle besef geheel aanwezig
dat nu jij deze beproeving moet doorstaan
toch niet jij mijn moeder
dit heb je niet verdient
mijn hart klopt in mijn keel
ik kan je niet helpen die pijn te dragen
ik kan je niet halen uit die gedwongen eenzaamheid
ik kan alleen maar bij je zijn zodat jij niet alleen hoeft te zijn
ik bid en bid
ik wil je echt nog niet kwijt
maar zo gaat het niet meer
ik weet dat je dit niet wil
ik neem jouw hand
ik weet het wel, echt veel helpt het niet
maar ieder die ons kent
weet dat we voor eeuwig verbonden zijn
ga nu maar