Een hele verantwoordelijkheid
Een stel wilde eenden kwam bij ons logeren,
bezwommen de vijver en sliepen in ’t gras.
Ze aten de wieren en wasten hun veren
en baltsten te samen te on-en-te-pas.
Dat ging dan gepaard met gepik en gesnater
en ‘t leek er dan op of de eend haast verzoop.
Die woerd hield haar eindeloos lang onder water
maar alles kwam goed, de natuur liep haar loop.
De woerd is vertrokken en zij zit gelaten
al dagen te broeden en ik ben ook klaar
om net voor de kuikens het ei gaan verlaten
op wacht te gaan staan voor het grote gevaar:
Dus katten het is maar dat jullie het weten,
blijf ver uit de buurt en haal niets in je kop.
Je krijgt echt geen kans om een pluis op te vreten
want mijn rechter been is gereed voor een schop.
© Koos 5-4-2005