als bloemen op je ziel
ik hoor je hoofdje huilen
daar in het kille bos
waar mijn gedachten schuilen
in hartverscheurend mos
want jij vergeet de lente weer
als bloemen op je ziel
je weent naar mij en zet je neer
en ademt zichtbaar stil
kon ik ze maar begrijpen
je lachjes van venijn
je massief hart bijslijpen
en reden voor je zijn
daar in het kille bos
waar mijn gedachten schuilen
in hartverscheurend mos
want jij vergeet de lente weer
als bloemen op je ziel
je weent naar mij en zet je neer
en ademt zichtbaar stil
kon ik ze maar begrijpen
je lachjes van venijn
je massief hart bijslijpen
en reden voor je zijn
Reacties op dit gedicht
| Martine Gieze: | Vrijdag, april 15, 2005 09:06 |
| WoW...hier ben ik stil van...bijzonder mooi verwoord zeg!! liefs,Mart |
|
| Alter_Ego: | Woensdag, april 06, 2005 15:17 |
| zo dankje :) AE |
|
| sunset: | Woensdag, april 06, 2005 10:23 |
| Prachtig poëtisch weer dit. Liefs / sunset |
|
| Innerchild: | Woensdag, april 06, 2005 10:03 |
| Als dit niet mooi is ... ? (pff ... dan weet ik het niet meer !) Groetje / Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2005 | ||
| Thema's: | ||