moed komt te laat
niets anders dan enkele woorden
die zich doorheen de ijzige gillen
een weg naar een andere wereld banen
en daarbij heel even stilte veroorzaken
slechts een stilte van enkele seconden
die de kracht en moed ontbreekt
om het doorborende lawaai te remmen
en om welgekomen hulp te smeken
langdurige en opmerkbare doodse stilte
overmant te laat iedere lichaamscel
er is enkel een te vergeefse reddingspoging
doordat woorden te laat echte zinnen vormen
Reacties op dit gedicht
| sergev2005: | Zaterdag, mei 07, 2005 20:25 |
| Mooi verwoord weer! Liefs, Serge |
|
| Boudaatje: | Woensdag, april 06, 2005 21:27 |
| Jeetje het gevoel druipt eraf...mooi geschreven liefs |
|
| sunset: | Woensdag, april 06, 2005 18:31 |
| Poe hé. Zwaar, voelbaar, droef-eenzaam verwoord. Liefs / sunset |
|
| Vervelende meid: | Woensdag, april 06, 2005 12:08 |
| Mooie woorden.. | |
| Fortune: | Woensdag, april 06, 2005 12:00 |
| ik denk dat dit herkenbaar is voor vele.. Maar mooi omschreven.. liefs, Samantha |
|
| *~*clau*~*: | Woensdag, april 06, 2005 11:52 |
| wauw! mooi verwoord! maar koppiej op! dikke knuf clau |
|
Over dit gedicht
| Auteur: druppeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2005 | ||
| Thema's: | ||