De voeten van mezelf
Tranen zouden de vuren doven
maar het was gelijk spiritus
mijn hart in lichterlaaie
donkere wolken van jaren
achtervolgde mijn leven tot angst
geen leven die mij kon bedaren.
Voor de storm ben ik gebleven
en ineen gedoken in een hoekje
heb ik bij vol bewustzijn
de storm mij zien inhalen
zonder geraakt te zijn door de bliksem
of dat hagel mijn huid heeft beschadigd.
De angst doorleeft in mijn snelheid
en kalmte gevonden in mijn rust
onwrikbaar sterk als nooit tevoren
opgestaan met de wetenschap
dat ik in niets mij nog laat raken
tot ik de rust met kalmte ervaar
het vertrouwen in leven besef
met de voeten van mezelf.
06-04-2005/17.08 uur
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Woensdag, april 06, 2005 22:43 |
| weer graag gelezen ... ! groet / innerchild |
|
| nienk: | Woensdag, april 06, 2005 21:32 |
| prachtig geschreven liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2005 | ||
| Thema's: | ||