Waarschijnlijk is het mijn onvoorspelbaarheid die je ogen uitglibbert
Noem het een slijm of een ijskoude wind die zorgt dat je bibbert
Niemand die tegenstribbelt,
of schreeuwt van
'Stop'
Of het feit dat mijn armen zwaaien alsof ik vliegtuigen binnenloods
Als ik praat in emotie ben ik net een verliezende eredivisie coach
Niemand die me troost
of zegt van
'Liefs'
Maken mijn grillen mij tot een gebrek aan menselijke emotie
Of verheffen ze zelfs mijn boeren tot klanken van devotie
Niemand neemt notie
of kijkt op van
'Hee'
Ergens achter de facade, dat zich mimiek noemt, leeft
Een man die soms door zijn eigen stampvoeten beeft
Niemand die geeft
of zoiets heeft
'Van'
En nou is het genoeg nog vele uren staan er voor de boeg
Om eerlijk te zijn heb ik inmiddels van mezelf wel genoeg
Niemand die vroeg
of nadenkt over
'Leven'
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 06 april 2005 | ||
Thema's: |