* Jou woorden *
Jou woorden, spraken me zoveel moed in
Niemand geloofde meer in een beter leven voor mij
Maar jij wel, jij wou mij als enige steunen
En ik kon ondertussen even op jou uit leunen..
Al was ik totaal overstuur, niemand die me kalm kon krijgen
Als ik in zon bui was, huilend omdat ik niet meer wilde leven
Dan bracht jij me na een tijd weer tot rust
En ik kon je alles vertellen gerust..
Ik weet dat je het nooit tegen iemand anders zou vertellen
Jij gaf me weer een beetje dat moed, dat ik al tijden verloren was
Huilend praatte ik dan, gepijnigd voor het leven,
Maar jij wist mij weer een klein beetje moed te geven
Ik moest door vechten van jou, want ik mocht van jou niet dood
Alles wat ooit zo klein was, werd ontzettend groot
Om de kleinste dingen, kon ik gewoon niet meer, zat ik met mn handen in me haar
Maar jij gaf mij dat gebaar..
Jij wou er voor me zijn, kwam naar me toe als ik iemand nodig had..
Ik heb zoveel woorden, maar niets is genoeg om je te bedanken..
Iedereen had allang weggerend, na het horen van mijn gezeik
Terwijl jij niet eens vroeg wat ik hier nou mee bereik..
Je gaf me dat beetje moed om weer door te gaan,
Ik ga het weer proberen, proberen te lachen in plaats van te treuren
Al zal het niet echt zijn, mijn lach het is beter dan elke dag voor me uit te staren
Ik moet nu mezelf weer zien op te beuren
* Wooow vet lang gedicht, maar moest dit ffu kwijt *