Ja, ik herinner me Jantje van klas 1 nog heel goed...
Lang zwart haar, donkere droevige ogen,
zo'n lange slungel, je weet wel hoe ik bedoel...

Jantje was veel ouder dan zijn klasgenoten,
en hij was zeker niet slim,
maar ook niet dom,
maar hij kreeg nooit een kans...

Telkens riep de meester hem naar het bord,
en stelde hem een moeilijke vraag,
zelf ik wist het antwoord niet.
Toen de meester zag dat hij het antwoord niet wist,
kreeg hij krijtjes achter zijn hoofd
terwijl heel de klas lachte...

Nadat Jantje een kwartier op zijn knietjes gezeten had,
mocht hij naar buiten...
Een kwartiertje, die voor iedereen heel leuk was,
behalve voor Jantje...

Hij zat altijd met zijn gezicht naar een muur,
en als er iemand passeerde,
kromp hij gewoon ineen...

Een paar jongens konden het niet laten,
en gingen naar Jantje toe...
Ze vroegen hem heel beleefd
hoeveel steentjes er in zijn mond zouden gaan...

Doordat Jantje niet durfde antwoorden
kreeg hij al heel vlug steentjes naar zijn hoofd,
daarna volgden de steentjes in zijn mond.
Gelukkig ging de schoolbel
en was Jantje even van zijn 'vrienden' verlost...
Doch, alles herbegon toen hij zijn meester zag...

Die avond,
toen we allen voor de tv plaats genomen hadden,
zagen we een bericht dat Jantje verdronken was in de Schelde.
Ik wist dat het geen ongeluk kon zijn,
want Jantje zwom als de beste.
Ik had het meteen door,
zijn 'vrienden' hadden hem in de Schelde gegooid,
en hem gewoon vermoord...

Ze waren Jantje liever kwijt dan rijk...
Ja, ik herinner me Jantje nog heel goed...

- 16 -