Lift
Het verkeer dat door de straten valt
raaskalt lang mijn lezen door een huis
Staat ergens naast een straat, van
hier naar daar en weer terug, kabaal
En voor ik het weet slaan de gassen me
om de oogkassen het verblindt me en zwart
is alles wat er nog is; geen achterlichten
die plichtmatiig het asfalt doen glanzen
Het is net alsof jij niet weet hoe het voelt
verlaten door liefde, goed bedoelt desondanks
Gaan illussies op in rook en horen we slechts
De snelweg nog, daar waar jij racet sta ik
te liften
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2005 | ||
| Thema's: | ||