Seconden tikken tergend langzaam voorbij
Zelfs mijn hart klopt sneller dan de tijd
Het verleden loopt verloren in het heden
En zoekt een uitweg door mijn gedachten
Mijn geest durft niet meer na te denken
Over vriendschap en liefde
Toch wil ik in de toekomst kijken
Een toekomst die begint in het blauw van haar ogen
En eindigt in het rood van haar lach
Maar misschien maak ik mezelf wel iets wijs
En heeft de tijd nooit sneller gevlogen dan nu
Misschien ben ik een stilleven dat ronddraait op een molen
Zonder te beseffen dat er ooit een einde aan komt