De Lage Landen
De Lage Landen
besmeurde stranden
en grauwgroene Noordzeeranden
flets in het westen
flets in het noorden
ik ben mijn land geworden
met af en toe,
Sint Pietersberg, haar grot
een uitgemergeld bot
slechts een scherts, een kleine terts
een kalkpukkel op wat ijzererts
Och voelde ik mij meer verwant
met het Frutig Oberland
in grasland, woud, rots, sneeuw herboren
en ginds, de jonge vrouw
bekoort mij in haar volle gloren
daar wil ik zijn
daar wil ik horen
Over dit gedicht
| Auteur: Ertju | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2005 | ||
| Thema's: | ||