mijn levenslied klinkt niet meer
omringt door een wereld
die doordringt is met haat
en angst die doorheen poriën
naar uitgewreven vlekken
van ijzige bittere tranen sijpelt
wordt druppel angst, per druppel angst
in grote, onbezonnen mysterie gemengd
met de straaltjes traanvocht
die ongeremd uit me vloeien
als mijn hele lichaam geweekt is
en geheel overrompelt door dit alles
sluit ik mijn vermoeide ogen
en neurie voor de laatste keer
mijn vrolijke levenslied
Reacties op dit gedicht
| Roxz: | Woensdag, april 13, 2005 20:43 |
| mooi verwoord...echt waar Greets Roxz |
|
| Fortune: | Zaterdag, april 09, 2005 18:07 |
| misschien wel een mooie laatste keer.. Gevuld met angst, beschrijf je hier de kracht die je nog hebt, om toch je levenslied te zingen, waardoor het leven, blijft leven.. liefs, Samantha |
|
| flores: | Zaterdag, april 09, 2005 13:09 |
| Prachtig invoelend gedicht.. Soms zie je, omringt door duister het licht even niet.. Maar dan toch komt er later weer die zon die de tranen op je gezicht weet te drogen.. Kop op he, veel liefs.. En hier alvast een beetje warmte... |
|
| tarierabombom: | Zaterdag, april 09, 2005 12:29 |
| dan neurieen we met je mee, en laten we je niet gaan... mooi beschreven kus sofie |
|
| hiljaa: | Zaterdag, april 09, 2005 10:12 |
| laat de emmer niet overlopen hé! mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: druppeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2005 | ||
| Thema's: | ||