duister pad
Waarom liet je mij niet waar ik was,
dacht jij mij te redden..van het duistere pad..
Ik had geen redder nodig ik heb mijn liefde gehad,
en ik leef met de pijn nooit meer met hem samen te kunnen zijn.
Mijn pad was duister en somber...maar zo heerlijk veilig.
Ik was zo bang om met jou mee te gaan,
dat ook jij mij in de kou zou laten staan...
Ik wilde niet weg van mijn duistere pad,
en je toe laten in mijn eeuwig bloedend hart.
Maar daar nam jij geen genoegen mee.
En kreeg het voor elkaar mij te mogen ontmoeten,
ik week af van mijn duistere pad .....
waarna jij mij liet vallen....in een nog dieper gat.
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Zaterdag, april 09, 2005 16:05 |
| Triest, heel triest.....MAAR wél prachtig verwoord! Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lovefairy | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2005 | ||
| Thema's: | ||