Hoe kan dit..
Je was een van mijn beste vriendinnen.
Nu ruzie om een jongen, een speciale jongen.
Me ex vriendje.
Al die tijd zat je met hem te bellen.
Al die tijd zat je met hem te smsen.
Al die tijd zat je met hem te chatten.
En liegen tegen mij: "het is niet zo"
Nu ben ik erachter.
En er loopt een ongelovige wolk achter me aan.
Een wolk die zegt dat ik jou niet meer moet gaan geloven.
Maar dat doe ik niet meer.
Je zegt ik voel niks voor hem.
Iedereen begint je langzaam te haten.
Dat wil ik laten weten met dit gedicht.
Iedereen dacht dat je hem leuk vond, zelfs toen ik al die tijd met hem had.
Iedereen wist dat ik niet domme verhalen zat te verzinnen.
Door jou moet ik mijn vriendschap met hem weer opnieuw beginnen.
En onze vriendschap kan je alleen nog maar herinneren.
elke keer begin je weer met zijn naam.
Elke keer weer gebruik jij zijn woorden.
Ik wou dat ik dit allemaal niet hoorden.
Dat ik blind was en doof, maar wel wetend dat ik jou niet meer geloof.