Jouw verdriet grijpt
vergeten herinnering
van onzichtbare dagen
in peilloze diepten
voelen jouw uit stille
eenzaamheid reiken
in beelden die verleden
niet kunnen dragen
Jouw tranen vinden
mijn verzwijgende last
vloeien tintelend in
moegestreden stormen
over bevroren zeeën
van kalme droefheid
ontdooien kille golven
in zacht snikken
Jouw radeloze woorden
overbruggen leegte
verbinden velden
zonder zichtbaar uitzicht
spreken zinnen
samenwerking ongesproken
in gezamenlijk doorstaan
van stil gemis