Er is een tijd van komen
Er is een tijd van komen
Er is een tijd van gaan
Zo zit ik thans te dromen
Al in dit aards bestaan
Ik moet mij zelfs schromen
Om nu niet stil te staan
Wijl al mijn tranen stromen
Uit vrees zelf te vergaan
De oud geworden bomen
Sieren niet meer de laan
Zij moeten zich nu schromen
Voor het jeugdiger graan
Je kan het niet voorkomen
Want bij het voortbestaan
Moet men zichzelf afromen
En dan is het gedaan
Er is een tijd van gaan
Zo zit ik thans te dromen
Al in dit aards bestaan
Ik moet mij zelfs schromen
Om nu niet stil te staan
Wijl al mijn tranen stromen
Uit vrees zelf te vergaan
De oud geworden bomen
Sieren niet meer de laan
Zij moeten zich nu schromen
Voor het jeugdiger graan
Je kan het niet voorkomen
Want bij het voortbestaan
Moet men zichzelf afromen
En dan is het gedaan
Reacties op dit gedicht
| zanna-marie: | Maandag, april 11, 2005 14:02 |
| mooi geschreven.....zanna | |
| hiljaa: | Maandag, april 11, 2005 09:52 |
| kop op en zie het licht ! je bent zo oud als dat je jezelf voeld! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2005 | ||
| Thema's: | ||