Hand in hand bewandelen we samen het pad.
Losjes als het lekker gaat, stevig indien glad.

We weten dat dit eindig is, maar juist dat einde
geeft ons kracht, om te genieten van het heden
want ons rest slechts de nacht.

Iedere wending brengt iets moois, maar
ook het einde dichterbij.

Met het vallen van de schemering en het verschijnen van de maan,is het moment gekomen dat we onze eigen weg moeten gaan.

Bedenk dan als je omkijkt en wellicht opkijkt naar de maan,
ik in gedachte bij je ben, je hand pakt en zeg; kom, we gaan!

Samen door de eindigheid was zachtjes fluisteren met God
Samen onderweg naar de bestemming, zonder jou ga ik kapot.