Ik ben blij en ik ben bang
van gevoelens, liefde en
het tonen ervan. Als verlegen
ben ik terughoudend met
mijn rode wangen, of rood gevoel.

Waar is de wil
als men de juiste
weg niet weet?

Ik ben bang en blij,
daardoor gevangen en vrij.
Is twijfel hier mijn enige vriend,
bondgenoot en kind aan mijn borst,
of hij is de vijand die
mijn gramschap verdient?

Waar is de weg
als men de diepte
van de wil niet kent?

Blij en bang,
het hangt aan mijn lijve
gelijk een klein wrokkig kind
achter moeders rokken,
een gewicht dat gesleurd moet worden.

Waar is het weten
als de weg en de wil
op een kruispunt staan?

Dubbele emotie,
dubbele maskers,
die dubbel breken.
Dubbel de hitte op de wangen,
dubbel zo moeilijk om de
terughoudendheid los te laten.
Maar dan ook...dubbele vreugde?