Hou op met roepen naar mij,
ik wil het niet meer horen.
net een gevangenis, wanneer kom ik vrij?
was ik maar niet geboren.


Doe me geen pijn meer,
ouders moeten liefde geven.
maar toch doen jullie het elke keer weer.
ik denk niet dat ik jullie ooit zal vergeven.


Ik weet niet meer wat ik moet denken,
hebben jullie nooit van mij gehouden.
wat ik wil is dat jullie een beetje aandacht schenken,
dat je om me geeft en me vertrouwden.


Jullie weten niet wat er nog allemaal met mij is gebeurd,
nee want luisteren naar mij zit er niet in.
ik heb er jaren, en nu nog om getreurd,
moest alles alleen verwerken en jullie zagen niet dat het niet ging.


Maar het zal wel mijn fout zijn,
of is het gewoon het lot.
Ik voel me hier zo kwetsbaar en klein,
jullie maken me kapot.