me masker opgezet
ik heb me masker weer op gezet
aan de buiten wereld een lach vertonen
maar van binne speelt het wel even anders
tranen die niet naar voren willen komen
en van binne heb ik alles stil gezet.
me eigen op gesloten in me kamer
me niet aan de wereld willen vertonen.
lopen denken hoe ik eigelijk verder wil
want me leven ligt nu egt even stil.
niet meer verder weten te leven
niet meer weten wat te doen
mensen kunne zeggen zoek hulp,
maar dat is ook makkelijker gezegt dan egt doen.
ik heb me tranen diep weg gestopt.
me gevoelens in een doosje gestopt.
met een grote hang slot er op.
en niemand krijgt hem open.
Reacties op dit gedicht
| *Lind@*: | Maandag, april 11, 2005 21:18 |
| Weet je wat ook (miischien) helpt??? Vertel alles aan je paard, ik deed dat ook, ze kunnen dan wel niks terug zeggen, maar jij bent je verhaal kwijt en paarden voelen met je mee!!! Heel veel sterkte ermee. Als je een schouder nodig hebt staat mijn mailbox altijd voor je open. Ik weet dat he makkelijk gezet is, maar zoek hulp meid anders ga je hier misschien aan onder door. En dat moet ook niet want er zijn nog wel leuke dingen in het leven! Liefs Linda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ***Darinka*** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2005 | ||
| Thema's: | ||