losgelaten
Wanneer de grijsheid van de wereld
mij weer eens overvalt
Zit ik stil, razen gedachten door mijn hoofd
het mes in mijn hand, koud en kil
geronnen bloed aan de scherpe kant
Ik wil niet, ik wil!
Eeuwige overpeinzing in ledigheid
door labyrint van eenzaam en alleen
groots gemaakt door leegte
Rode strepen voor mijn ogen
controlebesef verdwijnt
mes weggegooid, losgelaten
ben ik nu werkelijk vrij?
Reacties op dit gedicht
| Het Gejefte: | Dinsdag, april 12, 2005 17:28 |
| knap! | |
| sunset: | Dinsdag, april 12, 2005 14:20 |
| Voelbaar, beeldend neergezet. En als jij het inderdaad bent die het mes weggooid, (definitief) loslaat, dan ben je daarvan vrij. Liefs (en knuf) / sunset |
|
| ~bengel~: | Dinsdag, april 12, 2005 11:02 |
| heel erg mooi gebracht en verwoord! groet bengel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ike | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2005 | ||
| Thema's: | ||