Die ogen
Die ogen
Stralendblauw, glinsterend,
zo herinner ik me jouw ogen.
Vonken van geluk,
ze spraken boekdelen.
Die ogen,
sla ze op in mijn gedachte.
Het geluk,
blijft me eeuwig bij.
Had ik alles maar geweten,
was het niet zo gelopen.
Dan waren die ogen,
nu nog bij mij.
Over dit gedicht
| Auteur: Johan Hermans | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2005 | ||
| Thema's: | ||