verdrongen pijn ...
VERDRONGEN PIJN
Mijn hart leest waarheid
zwart op wit
draai en keer
wik en weeg
lees
herlees
tot ik breek
Eens gebroken
stroomt
verdrongen pijn
Het kruipt
waar het niet gaan kan
Dan
traan ik weer
een lach
:~)
En ik ga
weer
verder
!
- innerchild -
12.04.05
Reacties op dit gedicht
| ike: | Dinsdag, april 12, 2005 21:40 |
| een plaatsje geven is ook beter dan verdringen (dan komt het altijd keihard terug :s) maar heel *waar* verwoord!! liefs ike |
|
| Klaes: | Dinsdag, april 12, 2005 20:09 |
| Mooi geschreven,ben met Sunset eens,dat verdrongen ik ook een raar woord vindt..vr.gr. Klaes |
|
| Het Gejefte: | Dinsdag, april 12, 2005 17:14 |
| oei...sterk... ga maar verder hoor, M |
|
| Will Hanssen: | Dinsdag, april 12, 2005 16:24 |
| Ondanks de droefheid vind ik het einde toch wel hoopvol! Heel mooi geschreven. Liefs, Will |
|
| Quando: | Dinsdag, april 12, 2005 16:13 |
| mooi einde, van dit toch verdrietige gedicht. er is altijd wel een lichtpuntje te vinden:) liefs, |
|
| Quando: | Dinsdag, april 12, 2005 16:13 |
| mooi einde, van dit toch verdrietige gedicht. er is altijd wel een lichtpuntje te vinden:) liefs, |
|
| hiljaa: | Dinsdag, april 12, 2005 15:48 |
| eens zal de tijd aanbreken!!!! prachtig geschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Dinsdag, april 12, 2005 15:20 |
| Verdrongen vind ik sowieso een lelijk woord. Al hangt dat van de contekst af. Niets dient verdrongen, wel aanvaard, een plaatsje te krijgen. De pijn is daarom niet minder, maar wel minder schrijnend, overweldigend. Mooi verwoord, met een hoopvol (neem ik aan) einde. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Innerchild |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2005 | ||
| Thema's: | ||