Woorden lijken soms zo ver weg
en gedachten zweven te hoog
om ze in taal om te zetten.
Ik begrijp mezelf niet eens,
laat staan dat ik me verstaanbaar
weet te maken tegenover anderen.
Wijdse witte vlakten
waarover poëzie geschreven staat
in dikke zwarte letters.
Het ijs breekt bijna
onder de zwaarte van de schoonheid
van het geheel van letters.
Ik schrijf ze over in de lucht
met mijn vingers in de wolken.