Ode aan een geliefde.
Als wilde varens in het bos
Zo lijkt altijd jouw harendos.
Vies en vet, alleen maar pieken
Te saam geplakt met elastieken.
Daaronder ogen als meloenen.
Uit je neus, stukken, als citroenen,
Oren heb je als een dekschuit
En je tanden zijn er ook uit.
Je lippen hebben nauw’lijks vormen
Zien er uit als vette wormen.
Een kin, die heb je amper meer
Die staat al in de rijpe zweer.
Je hebt een nek als een giraf
Daar druipt de vieze blubber af
Dat verder vloeit tussen je borsten,
Langs ongedierte en ook korsten.
Prammen heb je dik als beuken
Tepels als sigarenpeuken.
Je billen lijken winterpenen
En je buik reikt tot je tenen.
Je bent, kortom, lelijk, ook nog oud
Maar….je hebt een hart van goud.
juli 1989
The King Cobra: | Woensdag, april 13, 2005 20:37 |
whahahaa prachtig hihi en net wat sunset zegt het hart dat telt..maar kon wel smakelijk lachen hihi ... | |
sunset: | Woensdag, april 13, 2005 19:33 |
En dat is toch het belangrijkste. Niet dan? Schitterend. Liefs / sunset |
|
Jan Schaap: | Woensdag, april 13, 2005 14:40 |
hahaha, zo, da's eruit! super | |
MayadeBij: | Woensdag, april 13, 2005 14:36 |
hahaha.. de titel is misleidend.. godzijdank! | |