Bloed loopt over mijn armen heen.
Ik deed het weer en dat niet alleen.
Ik sta machteloos ik ken niks doen.
Ik heb nu littekens ik ben nu niet meer zo als toen.

Tranen laat ik even stromen.
Het is er weer van gekomen.
Weer een streepje erbij.
O wat ben ik nu toch blij.

Even leef ik in een andere wereld.
Maar ik kom wel terug zoals beloofd.
Vrienden heb ik toch al pijn gedaan.
Dus ik ken nu maar beter naar de hel gaan.

Maar op 1 of andere manier wil ik het niet.
Ik doe niet alleen mijn vrienden maar ook mijn zelf verdriet.
Het is niet allemaal zo bedoeld.
Maar als ik bloed van mijn eigen zie ben ik even af gekoeld.


Niemand die mij meer ken helpen.
Je moet gewoon alles weg werpen.
Want een meisje met littekens hoort niet te leven.
Maar als een duivel te zweven.

Mijn bloed wordt langzaam donker rood.
Dat is een teken van de duivel want in mijn gedachten ben ik al dood.
Duiveltje hier duiveltje daar.
Het is een teken ik ben met mijn leven klaar.