De wandelaar
In stilte doe ik mijn gebed
ik wil je ogen nooit vergeten
die mij diep en liefdevol
oprecht in onschuld raakte
je liefde nam mij mee
als een vroege ochtend zon
waar de eerste vogels fluiten
nog in een wereldse rust
je gezicht in mijn geheugen
heeft mijn liefde doen opleven
tot eindeloze mijmeringen
met aanzet tot aanbidding
niemand zag het aan mij
zelfs jij ging onbewust voorbij
als de grote onbekende liefde
waar ik zonder vragen
zou mee wandelen
tot het einde der tijden.
13-04-‘05/23.25 uur
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Donderdag, april 14, 2005 22:03 |
| zucht....heerlijk dit! xxx | |
| Vervelende meid: | Donderdag, april 14, 2005 12:28 |
| Ow..dis erg mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2005 | ||
| Thema's: | ||