Draaiboek van het leven
De oude eik reikt met haar wortels
bijna de golfjes van het beekje
voorntjes zwemmen speels
onder een groen gevallen eikenblad
als de lente de wereld opwekt
tot liefde nooit eerder zo bewust
het water trekt sporen in het zand
glinsteren de zonnestralen
spiegelend het beeld van dromen
zelfs stilleven lijkt tot leven gekomen
de wereld toont haar schoonheid
tot in het kleinste detail perfect
het geloof is wat beelden tonen
in puurheid van de wereldse natuur
als een ongeboren kind zo zuiver
met dankbaarheid voor het leven
dat jij er mag zijn als deelnemer
in het draaiboek van het leven
waar jij je hoofdrol vertolkt.
13-04-‘05/23.58 uur
Reacties op dit gedicht
| Di Angeli: | Dinsdag, april 24, 2012 14:10 |
| wie weet, ik heb er genoeg op gezeten denk ik zo... maar ja. Ik denk er over en wie weet... :) |
|
| Yellow: | Dinsdag, april 24, 2012 09:21 |
| terug wat schrijven op freaks misschien? |
|
| sunset: | Donderdag, april 14, 2005 14:10 |
| Heel mooie verwoording. Graag gelezen. Liefs / sunset |
|
| Klaes: | Donderdag, april 14, 2005 07:12 |
| Fijn vertolkd, vr.gr, Klaes |
|
| freakangel: | Donderdag, april 14, 2005 03:29 |
| Een mooi gedicht. Vooral de laatste twee zinnen spreken me erg aan. liefs freakangel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2005 | ||
| Thema's: | ||