Petra,
een meisje van vier.
Zo voelt ze zich soms
en vraag zich af,
wat doe ik hier?
Mag ze hier wel wezen?
Mag ze hier wel zijn?
Wat heeft ze nodig?
Dat meisje van vier.
Soms komt ze slecht bij haar gevoel.
Heeft ze het wel, snap je wat ze bedoel(t)?
Ze voelt alleen maar leegte en gemis.
Is dit alles wat er voor haar in het leven is?
Ook met haar moeder weet ze geen raad.
Het maakt haar op zijn tijd ontzettend kwaad.
Moeder, ze beheerst zo onderhand haar hele leven.
Had haar moeder vroeger maar wat meer liefde gegeven.
Het wordt zo erg, Petra zet haar zelfs buiten de deur.
Petra wordt moe en is het zat, al dat gezeur.
Moeder vormt een wig tussen Petra en Jozien.
Dit moet veranderen anders staat Petra straks helemaal alleen.
Maar zie nu, na drie maanden komt het allemaal.
Petra omschrijft haar gevoel en vertelt het hele verhaal.
Ze krijgt er zachtjes aan steeds meer zin in.
Ook gaat het al veel beter tussen haar en haar vriendin.
Twijfels zijn er bij Petra echter nog genoeg.
Geeft ook niets, het is nog vroeg.
Komt ze hier straks sterker uit, met een groot gevoel van zelfvertrouwen?
En, oh ja, zal ze, samen met Jozien, haar challet gaan bouwen?
Nog even geduld, we zullen het zien.
Over een poosje is ze geen vier meer
en ook geen tien.
Petra, klein maar fijn.
Nu een vrouw van vier en veertig.
Petra je mag er wezen!
Petra je mag er zijn!