je armen om me heen
ik mis je armen om me heen
en jouw lippen
zachtjes op de mijne
ik mis jouw vingers in mijn haren
en jou handen kriebelend over mijn rug
alles aan je mis ik nu je weg bent
ik durf mijn ogen niet te openen
om alles buiten te zien
de werkelijkheid
doet zoveel pijn
als je het dromen
eenmaal gewend bent
maar zonder jou
kan ik niet dromen
en wil ik niet meer
in leven zijn
dus kom terug
en laat me dromen
en laat me weer
deel van je leven zijn
want kvoel me zo alleen
als je zo ver weg bent
en jouw lippen
zachtjes op de mijne
ik mis jouw vingers in mijn haren
en jou handen kriebelend over mijn rug
alles aan je mis ik nu je weg bent
ik durf mijn ogen niet te openen
om alles buiten te zien
de werkelijkheid
doet zoveel pijn
als je het dromen
eenmaal gewend bent
maar zonder jou
kan ik niet dromen
en wil ik niet meer
in leven zijn
dus kom terug
en laat me dromen
en laat me weer
deel van je leven zijn
want kvoel me zo alleen
als je zo ver weg bent
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: marjoleincris | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||