ik sta voor de spiegel
en vraag het me af,
is dit het nou?
is dit nou wie jij bent??

ik kijk mezelf aan,
van boven naar beneden
van top tot teen
en dan recht in mijn ogen
en plotseling glijd er een traan
ik merk het niet eens
het enige wat ik voel
is de afschuw
van hetgene wat er voor de spiegel staat

die persoon die zo starend naar me kijkt
die persoon die nu zachtjes en langzaam huilt
ik zak naar beneden
met mijn rug tegen de muur
en ja hoor daar komen de tranen
ik huil
tot ik leeg ben

en weer, kijk in in die spiegel
en plotseling
zie ik een zielig maar toch lief meisje
en dan denk ik
je doet het jezelf aan
terwijl je weet
dat het helemaal niet hoeft
en toch doe je het
keer op keer
en steeds maar weer....