Verdriet voor men pa...
Ik bloei open,
maar ga weer dicht...
de angst,
staat te lezen op mijn gezicht...
sta steeds voor een gesloten raam,
en de wind,roept steeds mijn naam...
M'n pa heeft zoveel pijn,
zou nooit in zijn plaats willen zijn...
Dominica,
Je wilt niets van mijn pa meer weten,
maar na 6 jaar,zul je hem nooit vergeten...
maar ga weer dicht...
de angst,
staat te lezen op mijn gezicht...
sta steeds voor een gesloten raam,
en de wind,roept steeds mijn naam...
M'n pa heeft zoveel pijn,
zou nooit in zijn plaats willen zijn...
Dominica,
Je wilt niets van mijn pa meer weten,
maar na 6 jaar,zul je hem nooit vergeten...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: liveyourlife | 
|
|
| Gecontroleerd door: kitty23 | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2005 | ||
| Thema's: | ||